Armenishtja dhe shqipja

Në gjuhën armene egzistojnë disa gjurmë pellazge, të cilat arrijnë të dekriptohen me anë të gjuhës shqipe. Emri vendas i Armenëve është H`aï. Në mbishkrimet perse të epokës së Dariusit, ata janë quajtur Arminiya, të cilën grekët e transformuan në Armenioi.

Kopertina e librit

Alfabeti armen ka qenë shpikur në shekullin e V të erës sonë nga Mesrop Mashtots. Alfabeti armen ka tridhjetë e gjashtë gërma pjesërisht imitim i atyre greke. Armenishtja e vjetër e quajtur grabar; gjuha klasike dha ajo e përkthimit të Ungjillit dhe vepra të tjera në veçanti ato të peshkopit Eznik de Kolb. Gjuha armene ka ndjerë ndikimin edhe të gjuhës iraniane. Duke filluar nga Epoka e Mesjetës letërsia armene fillon të pasurohet me vepra të shumta , teologjike, historike, etj. Përqasja me gjuhën shqipe është më së shumti në planin sintaksor, shumësi në gjuhën armene formohet nga er, eri që rigjendet në dialektin toskë të Shqipërisë së jugut.

Armenisht	Shqip
A-dam	Dham (geg.), dhëmbi (tosk.)
Cikh	Çikë
Dzà-kou`m	Zakon
Erthal, yer-tal	Erdha
Gess	Gjysmë
Gtanem	Gjetëm
Gou`r-dz`k	Gjoks
H`atz	Haze, bukë e bardhë - hasëll
Hi-mar	I marrë
Jar	Zjarr
Kè-ch	Keq
Lat-tz’i	Lot (i zi)
Yem	Iam (jam)
Y’én	(Ianë) janë
Li-tsh	Liqen
Me-dz	Madh
Bo-tsh	Bisht
Tz-aï-n	Za, zani (ghego)
Tze-mer	Dimër
U-kh-da	Udha

Marrë nga libri Shqipëria, odisea e pabesueshme e një populli parahelen i autorit Mathew Aref

Link versioni italisht: Le lingue armena e albanese