Korrespondenca gjuhësore ndërmjet gjuhëve kaldaike, hebreje e shqipe

Le të flasim për fjalët që ka gjuha shqipe, rrënjët e të cilave gjenden edhe në gjuhën hebreje. Po jap disa shembuj:

Giuseppe Crispi

( Zef Krispi 1781-1859)

Bal, në gjuhën kaldaike, do të thotë zemër, shpirt, thuajse sikur t’u kemi ndërruar vendet shkronjave për të marrë fjalën hebreje leb. Në shqip bal do të thotë ballë, kokë, që është vet selia e sopirti.

Bar – bir, në gjuhën kaldaike beri – bijët e mi, Prov. 31. 2. Shqiptarët thonë bir, biri.

Bara – fushë në gjuhën kaldaike. Në shqip bar do të thotë, bar, barishte që është analoge me bar – grurë në gjuhën hebreje.

Barâ – krijoi, bëri, dhe në shqip bërë.

Bana – ndërtoi, ngriti, ngjan me bën.

Achan – qëndron dhe në paskajore, meachen , në shqip thuhet me vet chenë – që qëndron vet, më vete.

Barach – bekoj, dhe në paskajore pahul, beruch, ndërsa në shqip metatezë becuer – bekuar.

Kever – varr, nga folja kavar, në shqip quhet var.

Isc – është, në shqip thuhet isch – ishte.

Remija – gënjeshtër, e pavërtetë, në shqip erremia – e rremja, rrena.

Gebar – burrë, në shqip bur(a) – burrë.

Bach – te ty, që mund të jetë e njëjtë me fjalën shqipe basch – bashkë, me ty.

Hotam – ata, në shqip: hatà – ata.

Sciucha – priret, anohet, por përdoret dhe për një gjë që po shuhet, pëe shembull, beta mavet el sciucha chi. Në shqip do të thuhej: vete të sciuchet stpia e tii, - po shuhet shtëpia e tij.

Jarâ – u hodh, ra, në shqip ra.

Pat – kafshore (buke), mipitò – kafshorja e tij, në shqip pita është një lloj buke.

Scetija – pije, në shqip etija – etje.

Kanë ngjashmëri edhe këto fjalë, megjithëse njëra shpreh shkakun e tjetrës:

Derech – rrugë, në shqip deer – derë portë.

Zina – shqyt, mburojë, por në gjuhën kaldaike merret për ftohtë. Në shqip zin – ftohtë.

Chapar – gërmova, në shqip chapn – hap, ndaj.

Kasc – kashtë, byk, në shqip casct – kashtë.

Macharesciat – shat ose plor, ndërsa shqiptarët i thonë sciat – shat.

Mund të rreshtoja këtu edhe shumë fjalë të tjera shqiptaro – hebreje, sikur të mos ndjeja se po zgjatem shumë në këtë pike.

Marrë nga libri Shqipja nëna e gjuhëve i autorit Giuseppe Crispi